Plantacje

Madagaskar

Plantacja położona w dolinie Sambirano na Madagaskarze. Ziarna, które wykorzystujemy do produkcji naszych czekolad kupujemy od kooperatywy UCLS (Cooperative Lazan’ny Sambirano). Organizacja ta jest własnością 410 lokalnych rolników, którzy dzięki wspólnemu działaniu gwarantują wysoką jakość procesu fermentacji i suszenia ziaren bezpośrednio po zbiorze.

Wszystkie lokalne rośliny uprawiane są przy użyciu naturalnych nawozów – bez pestycydów, przez co ziarno kakaowca z tego regionu jest certyfikowane jako organiczne.

Ziarna pochodzące z drzew kakaowca uprawianego na Madagaskarze, charakteryzują się owocowym aromatem. Aromat ten, zawdzięczają różnorodności biologicznej terenu – drzewa kakaowca rosną wśród drzew bananowych, mango, wanilii, ananasu i pieprzu.

Nikaragua

Plantacja ta, położona jest w okolicy miejscowości Waslala, w centralnej części Nikaragui. Kakaowiec, którego ziarna wykorzystujemy do tworzenia naszych czekolad rośnie wzdłuż małej rzeki – Rio Kubali.

Dobre nawodnienie lasów sprawia, że panują tam doskonałe warunki do upraw. Lokalnym rolnikom bardzo zależy, żeby tworzyć czekoladę z ich ziaren i utrzymywać bioróżnorodność lasów. Chcą, aby kakaowiec mógł rosnąć w dzikich lasach, razem z kawowcem i innymi roślinami uprawnymi. Niestety, w tym rejonie drzewa są stopniowo wycinane, żeby zrobić miejsce bardziej opłacalnym uprawom monokulturowym.

Ziarna kakaowca pochodzące z tego regionu to odmiana Trinitario, która powstała w wyniku połączenia odmian Criollo i Forastero. Dzięki temu mają w sobie dużo naturalnej słodyczy, dodatkowo posiadają nuty wędzone, przechodzące w rodzynki oraz delikatny posmak migdałów. Tak kompleksowy smak zawdzięczają starannej fermentacji. W tym regionie zbiory owoców kakaowca, odbywają się 2 razy w roku – od marca do czerwca oraz w okresie wrzesień-październik. Ziarna fermentowane są w drewnianych skrzyniach, każda o pojemności 1200 kg. A cały proces trwa przez 5-6 dni. Suszenie sfermentowanych ziaren jest znacznie utrudnione w wilgotnym klimacie Nikaragui. Dlatego ziarna najpierw poddawane są wstępnemu suszeniu pod przeźroczystymi płachtami przez 48 godzin, a następnie wystawiane na słońce na 8 dni. Po rygorystycznej selekcji, pakowane są w 50-kilogramowe worki jutowe i wysyłane do portu w Antwerpii, skąd przyjeżdżają do Deseo.

Co ciekawe, pierwszym Europejczykiem, który spróbował ziarna pochodzącego z Nikaragui był Krzysztof Kolumb. Został poczęstowany przez lokalnego wodza królewskim trunkiem – zmielonymi ziarnami kakaowca, zmieszanymi z wodą i wanilią. Napój posmakował mu na tyle, że przywiózł do Hiszpani ziarna kakao pochodzące właśnie z Nikaragui.

Indie

Zielone wzgórza Idukki to idealne miejsce dla drzew kakaowych. W regionie tym jest dużo słońca i opadów deszczu. Na farmach w Idukki można znaleźć imponującą liczbę upraw spożywczych. Wszędzie rosną drzewa mango, papai i palmy kokosowe, ale jeszcze bardziej urzekające są pachnące przyprawy – papryka, gałka muszkatołowa i kardamon wypełniają powietrze korzennym aromatem.

Pomimo tych doskonałych warunków, kakao z regionu Idukki nie cieszyło się dużym zainteresowaniem. Wszystko zmieniło się, w momencie pojawienia się firmy GoGround, która zaczęła pozyskiwać świeże ziarna kakaowca, bezpośrednio od rolników. Przy wsparciu włoskiej fundacji RIVA, GoGround wybudowali specjalne centrum fermentacji i suszenia ziarna w Udumbannoor, Idukki. Podczas zbirów kakao – od listopada do początku lutego, kilka razy w tygodniu, mały zespół jeździ i odkupuje świeże ziarna kakaowca od rolników, z którymi współpracują. Gdy wszystko zostanie zebrane, zespół umieszcza je skrzynkach fermentacyjnych, a następnie suszy, sortuje i pakuje kakao. Firma GoGround działa poza ugruntowanym rynkiem kakao w Indiach. Płacą rolnikom wyższe ceny gotówką, za wysokiej jakości kakao. A dzięki centrum fermentacji i suszenia ziarna zmniejszają obciążenie rolników związane z przetwarzaniem ziarna po zbiorach.

Ziarna kakao pochodzącego z regionu Idukki charakteryzują się delikatnymi nutami owoców, w szczególności czerwonych owoców – czereśni i malin. Na finiszu wyczuwalna jest nuta przyprawowa – ziela angielskiego i goździków.

Dominikana

Zorzal to przede wszystkim rezerwat przyrody. Jego głównym celem jest ochrona lasów i zwierząt, a konkretnie Drozdka Wędrownego (po hiszpańsku zorzal de Bickell), czyli małego ptaszka śpiewającego. Pośrodku tej ptasiej utopii znajduje się Zorzal Cacao, czyli plantacja kakaowca i fermentownia. Założona została przez Charlesa Kerchnera – leśnika służącego wcześniej w Korpusie Pokoju na Dominikanie oraz Jesusa Moreno – lokalnego przedsiębiorcę. Sprzedając wysokiej jakości kakao, są w stanie finansować działanie całego rezerwatu, w którym dzikie zwierzęta beztrosko grasują pomiędzy lasami i uprawami kakaowca. Na przykładzie własnej plantacji, właściciele pokazują również okolicznym rolnikom swój sposób upraw, zachęcając ich tym samym do współpracy i zwiększania ilości wspólnie produkowanego ziarna w regionie, gwarantując zrównoważone przedsiębiorstwo nie tylko środowiskowo, ale również biznesowo.

Każdy strąk kakao z plantacji Zorzal zbierany jest w jego optymalnej dojrzałości. Wszystkie chore, uszkodzone lub nadmiernie dojrzałe owoce zostają usunięte. Ziarna wyjęte ze ściętych strąków przenoszone są do fermentowni, gdzie pracownicy starannie pielęgnują kakao w procesie naturalnej fermentacji. Następnie, ziarno poddawane jest suszeniu. Głównym celem suszenia jest wydobycie z ziarna wszystkich profili smakowych. Kiedy ziarna kakaowca osiągną 7% wilgotności, pakowane są do worków jutowych i eksportowane do rzemieślników produkujących czekoladę na całym świecie, w tym do Deseo.

Ziarna kakaowca Zorzal są niesamowicie smaczne. Charakteryzują się doskonale zbalansowanymi i dobrze zsynchronizowanymi nutami owocowymi, orzechowymi i czekoladowymi. Ziarna te zyskały uznanie rzemieślników z całego Świata.